Het Numans-Dorps-huis in ons mooie Numansdorp is een ontmoetingsplaats voor iedereen.
Met de geldende Huisregels blijft dit ook zo. 
Er is hier ruimte voor een goed verhaal, nieuwe ontmoetingen of een rustige werkplek.
En wij hopen op nog zo veel meer. 

We zien en verwelkomen jullie graag!

Vanaf het moment dat het oude gemeentehuis van Cromstrijen leeg kwam te staan, is het plan opgevat om hier een dorpshuis te beginnen.

Een dorpshuis is een basisvoorziening voor het maatschappelijk leven in een dorp en de directe omgeving. Numansdorp heeft dit nodig en verdient het!

Na veel gesprekken, overlegconstructies, begrotingen, calculaties en berekeningen bleek dit plan op deze wijze niet realiseerbaar. Heel jammer was dat de jeugdsoos er al snel uitgeschrapt werd en bijzonder spijtig was het feit dat ook de geplande kunstenaars ateliers niet realiseerbaar waren.

Na het verdwijnen van ons oude culturele centrum De Torenstee, in 1995, heeft Numansdorp géén dorpshuis meer gehad. Hoog tijd om er een te beginnen, dachten wij, want ook het gebouw had gebruikers nodig.

Het HUIS vertelt:

Ik ben geboren als gemeentehuis Cromstrijen. Ik was een beauty van een architectonisch ontwerp.
Maar na jaren van trouwe dienst was ik ineens helemaal alleen in 2015. Er was niemand meer,
behalve dan de duizenden dode vliegen en het onkruid dat bij mij naar binnen groeide. Dit heeft wel
bijna 5 jaar geduurd. Ik zag wel af en toe personen voorbijkomen, met een verdrietige blik, sommige
zelfs een beetje boos. Niet op mij, maar wel om hoe ik zomaar achtergelaten was…
En ik moet zeggen, ik had er ook inmiddels niet zoveel zin meer in, ik kreeg lekkage en overige
ongemakken. Ik kon niet meer door de normkeuring. Werd ik dan toch afgedankt? Zou ik tegen de
vlakte gaan?
Ik werd verkocht aan HW Wonen, woningcorporatie Hoeksche Waard. En daar werd ik een
discussiedossier, een hoofdpijndossier. De hoogste bazen zagen het in het begin totaal niet zitten om
van mij iets te maken, laat staan een sociaal-cultureel centrum. En ik had toch een prachtige zaal,
zelfs met een echte tribune en overige pareltjes van kleine kantoorruimtes en zo? En wat zou je
zeggen van die geavanceerde industriële keuken. En alles deed het nog gewoon. Ik was gezond!

En toen… kwamen de redders in nood. Er kwamen ineens personen naar mij kijken. Ze noemden zich
initiatiefgroep. Ik was ineens een onderwerp, inclusief gesteggel en discussie over mijn nieuwe naam,
wel of niet met een streepje, was mijn dakpunt wel goed weergegeven, al dat soort dingen. Het ging
er soms fel aan toe. In eerste instantie wilden ze van mij één groot multifunctioneel centrum maken,
met ateliers, een galerietje en overige bestemmingen. Maar ja, de bazen van HW Wonen kozen er
toch voor om mijn verdieping tot appartementen om te toveren. Niet verkeerd overigens.
Het doel werd om de burgers van Cromstrijen een andersoortig “gemeentehuis” te bieden.

Een accommodatie voor en door de burgers, een onderkomen voor veel cursussen en evenementen, om elkaar te ontmoeten, met elkaar in gesprek te komen en van activiteiten te genieten, actief en passief.

Draagkracht vanuit de gemeenschap bepaalt de haalbaarheid van het Dorpshuis. Slim en multifunctioneel gebruik van de ruimtes en een gezonde exploitatie borgen de voorziening op langere termijn.

 
Dus….

Voorzieningen hebben niet alleen een praktische maar ook een sociale en emotionele betekenis voor een gemeenschap. Een dorpshuis als centrale ontmoetingsplek is essentieel voor de leefbaarheid. Waar mensen samenkomen begint het ontmoeten, de gezelligheid en het uitwisselen van verhalen, en daar ontstaan initiatieven.

Hier gaan we mee door!